Sallanan Pencere
Yıkımlara karşı mücadele ederken gözaltına alınan Gebze/Kirazpınar Halkına desteğe gittiğimde, evi başına yıkılan, bugünlerde kanserle mücadele eden, çok sevdiğimiz eski bir Direnişçi İşçi olan Ali Gönülaçar Abi'mizin yıkılan evini gördüğümde boğazıma düğümlenenlerdir:
Sallanan Pencere, Sallanan Hayatlar…
Bir işçinin göz nuru, emeği, yuvası, başını soktuğu evi…
Ve çocukları gibi baktığı ağaçları, çiçekleri, sebze fidanları…
Yıktılar hiç acımadan…
Oysa tüm hayatıydı, elindeki tek varlığıydı, nefes aldığı tek yerdi.
Her parçasına alınteri damlamıştı.
Hiç acımadılar hem de!
Kanser düzeninin kanser illeti de yapışmıştı ciğerlerine.
O bir hastane odasında her şeyden habersiz yatarken gelip yıktılar biricik yuvasını,
Tek varı yoğunu.
Direndi mahalle halkı!
Ranta kurban gidiyorlardı…
Direndiler!
Ama bir canavar salladı pençesini ve aldı evin yarısını.
Yavrularını, çiçeklerini katletti.
Direndi kadınlar!
Attılar kendilerini canavarın önüne korkusuzca!
“Burası babamın emeği!” dedi kızı…
Sevgili eşi tuttu kolundan “biri”nin; “yapmayın!” dedi.
“Sizin de çoluğunuz çocuğunuz var!”
Bir damla yaş süzüldü gözlerinden o “biri”nin.
Karşılarına çıkardıkları da Halk çocuklarıydı.
Ama ne fayda!
Emir büyük yerdendi.
Savurdular kadınları.
Fırlattılar sağa sola.
Canavar, işçinin koklamaya kıyamadığı çiçeklerini ezip geçti.
Saldırmaya başladı.
Meyvesini tüm komşularıyla paylaştığı erik ağacını söküp aldı bir hamlede!
Kim bilir kaç çocuğun yiyeceği olacak erik dolu dallar yerlerdeydi.
Daha yeni meyve veren asmaları kopardı,
Ezdi geçti!
Kolunu attı duvara canavar!
Koparıp aldı güzelim evin kocaman bir parçasını.
Ciğerleri koptu sanki çaresizce izleyenlerin.
Kadınlar kanser iletinin ciğerlerini kemirdiği Evlerinin Direğine mi yansın;
Kanser düzeninin yok ettiği yuvalarına mı bilemediler.
Acıdan oradan oraya attılar kendilerini.
Ve her şey bitti…
Geriye yerlerde acıdan kıvranan ağaçlar ve çiçekler kaldı.
Ve sallanan bir pencere…
Geriye sallanan hayatlar kaldı…
17.07.2017
Kurtuluş Partili Bir Hukukçu